Cape Town; city of trauma, gays and sharks

Het is vandaag zaterdag 22 december. Straks ga ik naar het vliegveld om mijn vriendin op te halen, die voor 3 weken in Afrika is:) We gaan een supervette trip maken waar ik zo nog meer over zal vertellen.

Waar was ik gebleven? Oja bij het feit dat we nog steeds geen vast dak boven ons hoofd hadden. 2 weken geleden was het eindelijk zover; het leven uit een koffer hoefde niet meer. We hebben eindelijk een huis. We hebben alledrie een eigen kamer en de kamers zijn best wel groot. Nadat we ontdekt hadden hoe we de geiser aan moesten doen en we prepaid elektriciteit en internet hadden gekocht, begonnen we ons eindelijk ergens thuis te voelen. We wonen in Mowbray, niet de allerbeste buurt, maar wel lekker dicht bij het GSH.

Inmiddels ben ik er wel achter dat de ene dienst in het GSH de andere niet is. Het kan erg rustig zijn, maar soms breekt de hel los. Vrijdag, zaterdag en zondag staan garant voor een goedgevulde dienst en dan met name ’s nachts. Vorige week vrijdag hadden Victor en ik zo’n dienst. De ‘wardround’ (overdracht) start om 18:00 en bij binnenkomst was al te merken dat het een drukke dienst zou worden. Overdag waren we naar het strand op Camps Bay geweest en we hadden dit uiteraard te krap gepland waardoor we beide welgeteld 2 min. konden genieten van een douche en zonder avondeten naar het GSH waren gegaan (ik heb me wel eens beter voorbereid gevoeld). Mijn eerste nachtdienst begon meteen goed; een man met een horizontale snijwond in het gezicht van 15 cm t.h.v. de wenkbrauwen. In Nederland zou dit gehecht worden door een plastisch chirurg. Echter daar hebben ze hier geen tijd voor en de artsen waren druk op de ‘resus’. Heel veel hechtingen verder was ik best trots op het resultaat, maar tijd om hier bij stil te staan was er niet (en de tijd voor feedback dus ook niet). Een travestiet met een beklemde ring zat in de green zone. Een beetje olie en de ring gaat er wel af zou je denken. Helaas was wel duidelijk dat dit niet zou gaan helpen, daar de ring voor 50% in de vinger zat. Van de enige arts op de afdeling kreeg ik een ringcutter mee en na een korte instructie ging ik aan de slag om de ring te verwijderen. Het leek zo simpel; een kleine variant van een cirkelzaag gecombineerd met geduld en het zou vanzelf wel goedkomen. Geduld was inderdaad nodig; 40 minuten later waren de patiënt en ik beide bezweet, maar was de ring wel bijna door. Uiteraard ging de ringcutter, toen het einde in zicht was, steeds langzamer draaien en waren de batterijen op. Geen probleem dacht ik, dan vraag ik even nieuwe batterijen aan de verpleegkundige. Toen ik van de ene naar de andere ‘sister’ gestuurd werd en ik weer uitkwam bij de eerste, zei ze dat ze geen batterijen hadden en dat we die morgen wel in de winkel konden kopen. Morgen? Die vrouw/man heeft een vinger die er nog maar net aan zit, dacht ik. Na een mislukte poging batterijen op de ER te scoren, kwam Vjeze met het briljante idee om deze uit de klok te halen. Dat was een echt ‘TIA’ (this is Africa) momentje. Nadat we alle klokken in het ziekenhuis hadden gedemonteerd konden we weer aan de slag. De ring kwam er eindelijk af en we hebben haar naar de handclinic gestuurd.
Het was een heftige dienst, zonder een moment stil te zitten. Thuis aangekomen dus maar snel een paar uur slaap pakken. We moesten wel onze wekker zetten, want dezelfde dag nog zouden we naar MCQP (Mother City Queer Project) gaan. Het grootste gayfeest van Afrika. We waren uitgenodigd door 2 Duitse co’s die er met een groepje naar toe zouden gaan. Gelukkig hadden we de dag ervoor al kostuums gekocht en dit bleek die avond zeker niet overbodig. Werkelijk iedereen was verkleed (haha ik was eerst bang dat we te erg op zouden vallen met onze engeloutfit); de een nog gekker dan de ander. Het werd gehouden in het Greenpoint stadium (hier is ook het WK gehouden); 6 verdiepingen met een prachtig uitzicht over het stadium op de bovenste verdieping. Er hing een enorm relaxte sfeer en we hebben een mooie avond gehad.

Afgelopen week had ik dinsdag en woensdag vrij en dat wilde ik zeker benutten. Vanuit SPIN (de boardsportvereniging in Utrecht waar ik bij zit) had ik al begrepen dat er supergoede kitesurfspots in de buurt van Kaapstad zijn. Mijn plan was dan ook om het in Nederland te leren, zodat ik hier meteen aan de slag zou kunnen. Helaas is het er door het slechte weer uiteindelijk niet meer van gekomen, dus was het tijd om hier maar eens les te nemen. Na de theorie en wat oefenen met de kite mochten Marije (een NL meisje, die we hier hebben leren kennen) Timmers en ik dan eindelijk het water in om te ‘bodydraggen’ (je voor laten slepen door de kite zonder board). Dit ging bij iedereen eigenlijk best soepel. We waren volgens de instructeur allemaal erg ‘keen’ om het board te proberen, maar helaas ging de wind liggen en konden we dit niet meer proberen. Zeker nog een keer een les nemen dus. Woensdag zijn we voor het kitesurfen op Strand beach ook nog even naar een ‘wine estate’ geweest. Op zich drink ik helemaal geen wijn, maar de omgeving is prachtig en het heeft wel wat om in het zonnetje te chillen met de bergen op de achtergond. Dit gaan we sowieso vaker doen.

Behalve het kitesurfen was mijn plan om veel te gaan golfsurfen. Mijn wetsuit heb ik meegenomen en ik wilde misschien hier een 2e hands boardje kopen, omdat dit uiteindelijk goedkoper is dan steeds huren. Nu moet ik bekennen dat ik door de drukte pas een paar dagen geleden voor het eerst ben gaan surfen. Om eerlijk te zijn komt dit niet alleen door de drukte. Ik ben stiekem best bang voor de haaien hier. Niet geheel onterecht, want er zijn in de buurt van Kaapstad elk jaar ongeveer 5-6 incidenten, waarvan 2 met een fatale afloop. Samen met Marije, Max en Alex (2 Duitsers, waarvan 1 ook op de trauma in het GSH werkt) hebben we dan toch een poging gewaagd in Muizenberg. Dit leek me het veiligst aangezien ze hier een ‘sharkwatch’ hebben. Klinkt heel fancy, maar dit betekent dat er iemand met een verrekijker in de gaten houdt of er haaien zwemmen. Afhankelijk hiervan wordt er een vlag gehesen; groen, zwart, rood of wit. Groen is veilig water, zwart betekent een mogelijke aanwezigheid van haaien en rood betekent een grote zekerheid dat er haaien in het water zitten. Tsja je kan wel raden welke vlag er meestal gevoerd wordt denk ik en ik vraag me dan ook af wat de toegevoegde waarde van dit systeem eigenlijk is.
Toen we na onze eerste surfsessie even bij stonden te komen op het strand ging het haaienalarm. Dit gaf me toch wel een goed gevoel; er wordt dus wel degelijk gelet op de haaien. Ik had te doen met de surfer die het verst in de line-up lag en ik was superblij dat wij er toevallig net uit waren gegaan. Het leek ons een goed idee om naar Clifton (een strand vlakbij Camps Bay) te gaan om lekker op het strand te chillen. De kans dat daar haaien zijn is i.i.g. een stuk kleiner.

Het is inmiddels al bijna tijd om mijn vriendin van het vliegveld te halen. De komende 5 dagen gaan we, zoals het een echte toerist betaamt, o.a. Robbeneiland en de Tafelberg bezoeken. Behalve Kaapstad hebben we een supervette trip gepland. 26 december vliegen we naar Johannesburg (of zoals de locals zeggen: ‘Joburg’) van waar we naar Durban rijden. Vervolgens vliegen we naar Port Elizabeth en rijden we via de Gardenroute weer terug naar Kaapstad. http://goo.gl/maps/RhlfK Onderweg gaan we o.a. : een safari maken in het Krugerpark, een paardrijtocht maken door Swaziland en bungeejumpen bij de hoogste bungeejump ter wereld (216 m). Ik kan niet wachten!

Zo nu naar het vliegveld om mijn vriendin eindelijk weer te zien:D