Home sweet, home

Vliegtuig in, vliegtuig uit, en dan ben je opeens weer in Nederland. Grijze lucht, koud weer, opeens begreep ik weer waarom Nederlanders zoveel klagen. Het weer is gewoon een goed onderwerp om over te klagen:P. Waar ik bij mijn aankomst in Kaapstad een lichte ´cultuurshock´ had, was deze bij terugkomst eigenlijk nog groter. Gelukkig stonden mijn ouders mij op Schiphol op te wachten om mij met de auto naar Utrecht te brengen. Raar om weer op de rechter weghelft te rijden, om geen lopende mensen langs de snelweg te zien en stoplichten te zien die vlak voor je neus staan (i.p.v. eentje dichtbij en eentje aan de overkant van de weg). Wel lekker om weer even in het ouderlijk huis te zijn, waar er voor je gekookt wordt.

Inmiddels ben ik al weer een week in Nederland en dat went toch eigenlijk hartstikke snel weer. Laatst was ook ik blij met de ‘zomerse’ temperaturen die ons naar een terrasje in de Oude haven deden begeven. Het allerleukste is natuurlijk om iedereen weer te zien. Zowel in Utrecht als in Rotterdam heb ik de meeste mensen weer gesproken. En zoals altijd als je na een tijdje weer in Nederland komt; het is nog bijna net zo, als je het achter gelaten hebt. En dat we de ‘Harlem shake’ en de perikelen van de NS gemist hebben, vind ik eerlijk gezegd niet zo erg ;).

Om nog even af te kicken van de internationale sfeer hadden Timmers, Vjeze en ik besloten om ons op te geven voor ‘speeddaten met internationals’. Het idee is om oude Rotterdammers in contact te brengen met nieuwe Rotterdammers. Zo kunnen de ‘internationals’ bekend worden met Rotterdam en kunnen beiden wat leren van elkaars cultuur. Aankomende woensdag komen er dan ook 2 gasten uit Syrië in KRAT eten.

As for the rest Vjeze, Timmers and me lived happily ever after:P